به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر ارتش عراق که از کمبود تجهیزات دفاعی به خصوص در نیروی هوایی رنج می برد تلاش میکند از نیروی هوایی خود برای پوشش حملات علیه داعش استفاده کند. ضعف توانمندی نظامی عراق از سال 2003 که آمریکا خاک این کشور را اشغال کرد آغاز شد زیرا از آن زمان تاکنون عراق نتوانسته است تسلیحات جدید بخرد و قدرت دفاعی خود را تقویت کند. این در حالی است که عراق روزی قویترین و قدرتمندترین ارتش عربی را در اختیار داشت.

عراق به خصوص بعد از تحولات اخیر که در آن تروریست های داعش و بعثی توانستند بخشی از خاک این کشور را تصرف کنند در صدد بازسازی قدرت نظامی خود و تقویت آن برآمده است و در این زمینه تصمیم گرفت نیروی هوایی خود را به سرعت تقویت کند و نیروی هوایی موثری که می تواند نیازهای این بخش را تامین کند تشکیل دهد.

نخستین محموله از جنگنده های سوخوی روسیه وارد عراق شده است. ورود این جنگنده ها به عراق چند روز بعد از آن که نوری مالکی نخست وزیر عراق از امضای قرارداد خرید جنگنده های سوخوی از روسیه و بلاروس خبر داد صورت گرفت. جنگنده های سوخو از قابلیت دفاعی مطلوبی برخوردارند. این نوع از هواپیماها در بالاترین و پایین ترین سرعت می تواند اهداف مد نظر را محقق کند. ظرف چند ثانیه می تواند فرود آید یا پرواز کند. عراقی ها امیدوارند استفاده از این هواپیماها به نیروی هوایی این کشور جان تازه ای بدهد و باعث توانمندی ارتش در خصوص مبارزه با تروریسم شود.

امضای قرارداد خرید جنگنده از روسیه و بلاروس به علت تساهل و کندی آمریکا در تحویل جنگنده های اف 16 به بغداد صورت گرفته است. گفته می شود نیروی هوایی عراق در وضع کنونی چندین فروند جنگنده میگ و 30 جنگنده سوخو دارد. ارتش عراق همچنین مالک چندین هواپیمای بدون سرنشین است و از آنها علیه مواضع و اهداف تروریست های داعش در موصل و الانبار استفاده می کند.

همچنین شب گذشته محموله 5 فروندی جت سوخو دست دوم ساخت روسیه ، در بغداد به دولت عراق تحویل شد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، تحلیلگران ارشد امریکایی و اروپایی معتقدند زمان حمله به عربستان بسیار نزدیکتر از آن است که دیدارهای دیپلماتیک دولتمردان دو کشور یا به نمایش گذاشتن سلاح کشنده انتحاری ها، تاخیری در آن بیاندازد.

* رئیس جمهور امریکا اگر همین امروز هم دستور حمله نظامی به عربستان را صادر کند، کاری به مراتب ساده تر از دستور حمله به سوریه، یا حتی افغانستان و عراق پیش رو خواهد داشت؛ عربستان تولید کننده و حامی اصلی القاعده و تروریست های مشهوری است که پنتاگون تصاویر آنها را روی ورق های بازی چاپ کرده و جایزه برایشان تعیین کرده است. سعودی ها 30 سال است که از هرگروه جهادی سلفی آشکارا حمایت کرده اند و اصلا در ماجرای 11 سپتامبر، متهم اصلی عربستان بود که به طور موقت و به دلایل مهمتری جای خود را به افغانستان داد و با خویشتن داری شگفت انگیز امریکا روبرو شد.

در نخستین گزارش رسمی مربوط به 11 سپتامبر، ذکر شده بود که اسامه بن لادن از سال 1994 از پول های خود برداشت نکرده و تمام هزینه های او و گروه های جهادی را شیوخ ثروتمند عربستان پرداخت کرده اند.

گزارش تحلیلی CIA به تاریخ 14 نوامبر سال 2002 نیز تصریح می کرد که هزینه های القاعده را اهدا کنندگان کشورهای خلیج فارس به ویژه عربستان سعودی تامین می کنند.

در صدها سند دیگر، به عنوان مثال در گزارش 30 دسامبر 2009 وزارت خارجه امریکا تاکید شده که شیوخ سعودی شبکه وسیع مالی برای پشتیبانی از هر گروه جهادی سلفی در سراسر جهان تشکیل داده اند و هشت سال بعد از حادثه 11 سپتامبر اعلام شد که 15 نفر از 19 هواپیما ربا، سعودی بوده اند.

خانم کلینتون مجددا در گزارش نهادهای اطلاعاتی امریکا درباره لشگر طیبه پاکستان ، مطالعه کرد که با راهنمایی کارشناسان غربی، شیوخ عرب چه تشکیلات منسجم و کارایی را برای تولید، تربیت و اعزام جهادی های انتحاری سازماندهی کرده اند و کویت نیز به نقطه ترانزیت مالی تبدیل شده است.

* چرا آمریکا و متحدان اروپایی آن، به فکر له کردن سر افعی نیافتادند؟ جواب واضح است؛ ایالات متحده و بریتانیا نمی خواستند چشمه خود را خراب کنند. آنها هرچقدر می خواستند، سعودی ها پول می دادند و اعتراضی نمی کردند، خوشحال هم بودند.

یک دلیل مهم دیگر هم بود؛ اگرچه برای اسامه بن لادن، دشمن اصلی آمریکا بود، اما برای اکثریت بزرگی از جهادگران، از جمله در عراق و سوریه، هدف، شیعه است.

این شیعیان هستند که هزار هزار در عراق، سوریه، پاکستان و حتی درکشورهایی که تعداد کمی از آنان وجود دارد کشته می شوند.

کشته شدن شیعیان در بمبگذاری ها و حتی کوچ دسته جمعی آنان از کویته به لاهور دیگر برای رسانه های پاکستانی جذاب نیست و خبری تکراری است. در عراق ، بیشتر از 7 هزار نفر فقط امسال کشته شده اند و حتی در لیبی، شبه نظامیان در شهر شرقی درنا یک فاجعه انسانی خلق کرده اند.

فرض کنید یک صدم از این یورش های بی رحمانه علیه غربی ها انجام می شد، برخورد امریکا و انگلیس با عربستان، کویت و امارات چگونه بود؟ بدون شک تمام هواپیماهای بدون سرنشین دنیا به جای کوبیدن وزیرستان و یمن و سومالی، در آسمان دیگری جولان می دادند. در کنار بمب افکن های غول پیکر و مدرن.

* غربی ها به تازگی با سلاح کشنده سعودی ها آشنا شده اند، وحشیگری های سلفی ها در سوریه را نمی شود پنهان کرد و غربی ها اکنون کمی به لرزه در آمده اند. کمک های تسلیحاتی، رسانه ای و سیاسی را برای سرنگونی بشار اسد می دهند، اما می ترسند و تنها می توانند آرزو کنند که وحشی های خطرناک بعدها خود به خود از بین بروند.

اما عده ای تلاش می کنند این رویا نقش بر آب شود. سعودی ها علاوه بر خرج کردن پول های نفت، پا به عرصه مدیریت و سیاست گذاشته اند و شاهزاده سعود الفیصل وزیر امور خارجه، شاهزاده بندر بن سلطان رئیس سازمان اطلاعات و شاهزاده سلمان بن سلطان، وزیر جنگ، تصمیم گرفته اند، میلیاردها دلار خود را صرف تشکیل یک ارتش 40 تا 50 هزار نفره از شبه نظامیان سلفی کنند.

این ابتکار عربستان سعودی تا حدودی بر اثر خشم ریاض از تصمیم پرزیدنت اوباما برای نجنگیدن با سوریه و سپس مذاکرات صمیمانه با ایران تسریع شد.

به این ترتیب این سلاح کثیف حتی در صورت سرنگونی بشار اسد نیز از بین نمی رود و منسجم تر و با غرورتر به دنبال هدف دیگری می گردد.

اما چرا امریکا مخالف این ابتکار سعودی نیست و افسران خود را از اتاق جنگ شاهزاده ها در اردن خارج نمی کند؟

پاتریک کوک برن، که اخیرا جایزه بهترین تحلیلگر سال 2013 را به دست آورده می گوید؛ عربستان سعودی پول خود را دور می ریزد. آنها فقط می توانند یک اتحاد مصنوعی و موقت میان جهادی ها را به دست آورند. جهادی ها به سختی حاضر به همکاری در نخستین عملیات یکپارچه علیه نیروهای دولتی سوریه در جنوب این کشور شدند و موفقیت چندانی نیز به دست نیاوردند. آنها به طور مداوم یکدیگر را به آلت دست بودن سعودی ها متهم می کنند و می دانند اگر زیر این چتر بمانند، اعتباری نخواهند داشت.

این اتحاد، تکه تکه خواهد شد. از طرفی اردن هم ترجیح می دهد به جای متحد شدن با شبه نظامیان سلفی، با ارتش بشار اسد دوست باشد.

پس افسران امریکایی اگرچه پول می گیرند و در مقر شاهزاده بندر مشاوره می دهند، اما می دانند طرح عربستان از همان آغاز، محکوم به شکست است. هر چند تا زمانی که فروبپاشد، سوری های خیلی بیشتری کشته می شوند.

* تحلیل پاتریک کوک برن، تنها یک دلیل سکوت امریکا را نشان می دهد. روی دیگر سکه را در مقاله این هفته نیویورک تایمز، باید دید؛ آنها آرام آرام چیزی را زمزمه می کنند: "عربستان با تامین مالی تروریست ها، منافع آمریکا در سراسر جهان را در معرض خطر قرار می دهد."

هیچکس با این موضوع بیگانه نیست. از مدت ها پیش نیز باید سر افعی له می شد. اما باید "تهدید مستقیم بودن" هدف را یادآوری و چنان آشکار کرد که حتی یک نفر نیز در کنگره مخالف حمله نباشد و توضیح نخواهد.

عجله کن شاهزاده! ارتش خوف انگیزت را حرکت بده تا امریکایی ها، اروپایی ها و حتی استرالیایی های آن سوی دنیا از کابوس خورده شدن قلبشان به دست زامبی های مسلح، وحشت زده از خواب بیدار شوند و خدا را شکر کنند که ژنرال های واشنگتن و لندن و بمب افکن ها و تفنگداران شجاع، آنها را نجات می دهند.

زمانی امریکا آنقدر نسبت به حمله کویت، به صدام حسین چراغ سبز نشان داد که حکومت وقت عراق اطمینان داشت، امریکا نه تنها مخالف حمله به کویت نیست، بلکه به نظر می رسد منافعشان نیز در گروه حمله عراق به کویت است و بیشتر از آنها لحظه شماری می کنند!

حالا وقت آن رسیده که تاریخ تکرار شود. نیویورک تایمز همین را می گوید: پس از توافق با ایران در ژنو، آمریکا فرصت دارد درباره سیاست خود در خاورمیانه تجدیدنظرکند و بر اساس منافع مشترک با ایران، پیش برود.

"عربستان یک سنت دموکراتیک ندارند و از آنجایی که تروریست ها را تأمین مالی‌ می‌کنند، منافع آمریکا را در سراسر جهان در معرض خطر قرار می‌دهند."

و نفت نباید در دست آنها باشد!

یا واضح تر از آن؛ "نفت مهم تر از آن است که اختیارش در دست اعراب باشد!"

این جمله صریح هنری کسینجر، تئورسین سیاست خارجه امریکا است.

* مجله اشپیگل مدت ها پیش از این با ذکر این جمله ی هنری کسینجر درمقاله ای با عنوان "منبع جنگ " نوشت: جنگ برای نفت آغاز شده است.

اشپیگل می افزاید: دیک چنی، سیاستمدار کهنه کار و معاون سابق رییس جمهور آمریکا که خود چندین سال ریاست شرکت نفتی "هالیبرتون " را به عهده داشت، موقعیت انرژی در جهان را برای استراتژیست های امریکایی ترسیم کرده است؛ "در حالیکه ما هر سال به دو درصد افزایش تولید نفت نیاز داریم، میزان تولید نفت سالانه 3 درصد کاهش می یابد و این امر بدین معناست که جهان، روزانه حدود 50 میلیون بشکه کمبود نفت خواهد داشت "

اوضاع اقتصادی امریکا نیز مدت هااست که همه را آزار می دهد و دیگر توانی برای رقابت با مشتریان چینی، ژاپنی و اروپایی در بازار نفت نمانده است.

عربستان اگرچه امسال به لطف عطش حریصانه آرامکو، به رکورد تولید 10 میلیون بشکه در روز رسید، اما این خبر دلگرم کننده ای برای امریکا نبود. "حاکمان بدوی، عجول، خودشیفته و کم طاقت عربستان می توانند از طریق افزایش و یا کاهش میزان تولید نفت، به طور تعیین کننده ای بر روی قیمت نفت تاثیر بگذارند."

اشپیگل نیز در ادامه مقاله اش، لزوم تغییر در مدیریت نفت عربستان را ضروری و حمله به عربستان را پیشی بینی می کند.

" موقعیت کنونی در عربستان باعث نگرانی عمیق در ایالات متحده شده است، زیرا حاکمان این کشور از یک سو از سوی مردم خود تهدید می شوند و از سوی دیگر، خود آنها اسلام گراهای تندرو را پشتیبانی می کنند."

نتیجه سیاست های بدوی سعودی ها و اوضاع اقتصادی جهان، این بوده که اکنون دیدگاه های "لاورنت موراویس" مشاور پنتاگون که معتقد است "آمریکا باید در صورت ضرورت، حوزه های نفتی عربستان را اشغال کند" دیگر یک دیدگاه افراطی نیست و از حمایت های زیادی برخوردار است.

پس منتظر خبر حمله به سرزمین مادری تروریست ها باشید و از ناگهانی بودن آن و خیانت امریکا و غرب به متحدان عرب خود تعجب نکنید.

مقاله نویسان نشریات بزرگ لندن و واشنگتن، به عنوان سربازان پیشتاز این جنگ، مدت ها است که به حرکت در آمده اند و از خطرناک بودن سعودی ها برای امنیت جهانی سخن می گویند؛ اما

"کنت پولاک " کارشناس سابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) می گوید: "تنها انسان های احمق درک نمی کنند که نفت هدف واقعی در سیاست جهانی است".